agog + zapp:
uit NRC juni 2004
uit NRC october 2004

agog:
uit Het Parool
4 februari 2002
uit Jazz Nu
juni 2002
Bij al deze omleidingen fungeert Frank Wingold als gids. Niet zelden doet de gitarist, die al in 1993 op de Brusselse European Jazz Contest werd uitgeroepen tot beste solist, denken aan een kruising tussen Marc Ribot en Frank Zappa, alleen dan zonder de stilistische begrenzing die een dergelijke kwalificatie inhoudt. Hij grossiert in bevreemdende dissonanten, die hij liefst ook nog met pedalen op elkaar stapelt. Zijn vocabulaire strekt zich verder uit tot reggae chops, pingelende highlife-patroontjes en het brullende straaljagersgeluid waarop hardcore bands als Fugazi patent hebben.
Maar eigenlijk is het een beetje oneerlijk om Wingold zonder meer tot solistisch epicentrum van de band te bombarderen. De andere twee leden van Agog, drummer Joost Lijbaart en bassist Mark Haanstra, evenaren hem namelijk in virtuositeit. En een dergelijke beschrijving doet vooral tekort aan de kracht en coherentie die het drietal als collectief uitstraalt. (...)
En anders dan bij sommige bands waar het mengen van verschillende stijlen een knip-en-plak-kunstje is, weet dit trio er een overtuigend eigen geluid uit te destilleren. Agog raast langs de grenzen tussen jazz, rock, kamermuziek en volksmuziek, en weet die balanceeract te vangen in complexe composities vol absurde wendingen en aanstekelijke grooves.
NRC Handelsblad, october 2001

Veelzijdig trio doorstaat vuurproef in jazzcafé Dizzy

(...) Elektrische gitaar en bas doen een powertrio vermoeden, maar Agog neigt eerder naar kamermuziek. Clean gitaargeluid en de warme houtachtige sound van bassist Mark Haanstra zijn trefzeker geboetseerd rond de lichte aanslag van drummer Joost Lijbaart. Geïnspireerd door jazzveteranen van de oude stempel neemt deze zijn bekkens als uitgangspunt.
Gitarist Frank Wingold heeft traditionele country in de vingers, maar ook Afrikaanse wereldmuziek en rock. Mark Haanstra in een prachtige bassist, die de kracht van de funk en de suggestiviteit van Indiase raga´s samenbracht in zijn grooves.
Na een veelzijdige eerste set, met een glansrol voor de fretloze bas, wendde Haanstra zich tot de electronica. De wah-wah effecten, feedback en zware vervorming van Haanstra deden de composities van Agog succesvol versmelten met de ritmische uitstapjes van Joost Lijbaart, en de getokkelde patronen van Frank Wingold.
Na deze vuurproef in café Dizzy is Agog warmgespeeld voor het echte werk: optreden voor een publiek dat ook beseft waarom het voor een toegift klapt.
Remco Takken, De Volkskrant, 8 maart 2001

AGOG: belust op avontuur

(...) Man voor man zijn de Agog-leden talentvolle musici, alledrie opgeleid aan het Hilversums conservatorium. De Duitser Frank Wingold (32) die inmiddels in Keulen woont, is er cum laude afgestudeerd. Dat verbaast niemand die hem hoort. De elektrische gitaar kent voor hem geen geheimen. Gebruikmakend van elektronische effecten (echo en sampling) leek hij met name in het openingsnummer Sleepy Chipmunk meer dan één instrument te bespelen. Alle gespeelde composities waren gistermiddag van Wingold. De gitarist liet letterlijl horen dat agogiek staat voor ´leer der wijziging in het tempo aangebracht ter wille van expressieve voordracht´.
Drummer Joost Lijbaart (33) wordt ´een schilder met geluid´ genoemd. Hij verbaasde weer met virtuoze percussie, waarvoor hij naast brushes en stokken ook bijvoorbeeld notenstrengen gebruikte. Mark Haanstra (26) is zowel een attente begeleider als een instrumentalist die op avontuur durft te gaan in een gelijkwaardige muzikale zoektocht met zijn beide collega´s.
Klaas Koopman, Gooi en Eemlander, 12 maart 2001

"Hij is gitarist, maar niet een die klinkt zoals alle anderen; waarbij de voet van de toeschouwer automatisch op en neer beweegt, waarbij de oren vibreren en men zich meteen op zijn gemak voelt.
Wingolds spel is verdwenen voordat je het echt begrijpt. En toch zijn ze er, de electrische gitaargeluiden, geschilderd en gescheurd, hoekig, gestreeld of in straight rock.
Soms vervreemdend, dan wel met maximale energie. Struikelende dissonanten worden probleemloos opgevangen.
Wingold werkt ongeacht in welke richting in een team; Mark Haanstra (basgitaar) en Joost Lijbaart zijn dicht bij hem, veren terug of duwen juist mee in dezelfde richting.
Agog, een trio uit één stuk."
Kölner Stadtanzeiger januari 2001

"Wingolds gitaarspel heeft een glashelder, parelachtig geluid en doet denken aan een ECM-gitarist op snelheid. Daarbij is agog geen bijna een uur durende egotrip vaneen gitarist, maar een communicatief, grensverleggend en gelijkwaardig trio.
Soeverein bewegen ze zich tussen gecalculeerde ontsporingen, harmonieuze ballades, rock en kamermuziek achtige klanken"
Jazz Podium, juni 1996

Een geraffineerd trio, verfijnde ritmiek, energiek, sympathiek, intelligent, spannend, vitaal, virtuoos. Verschillende muzikale invloeden worden op
charmante en vanzelfsprekende wijze met elkander verweven. Ieder nummer is opnieuw een verassing.
uit een radio uitzending over AGOG 1996